O parafii
Proboszczowie
Ks. Antoni Ogan
proboszcz
04.10.1904 - 06.12.1919
Urodził się 7 maja 1870 roku w Wieszowie k. Bytomia. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1897 roku we Wrocławiu. Po święceniach był przez dwa lata wikarym w Rybniku, a w 1899 roku przyjął obowiązki wikarego w Biskupicach. 24 lipca 1900 roku został ustanowiony kuratusem w Rudzie, przy tamtejszym kościele Matki Boskiej Różańcowej. W czasie jego kadencji w 1901 roku został urządzony potrzebny cmentarz. Gdy wzniesiono nasz kościół ustanowiono go jego proboszczem. W czasie jego posługi proboszczowskiej jednym z jego wikarych był ks. Józef Czempiel. 6 grudnia 1919 roku zrezygnował z probostwa w Rudzie; jak się ocenia, wpływ na to miało jego proniemieckie nastawienie. Został proboszczem w Nowej Wsi Królewskiej k. Opola, gdzie prowadził tamtejszą parafię do 1931 roku. Zmarł w Wiesbaden w 1959 roku.
Ks. Franciszek Nossol
proboszcz
1921 - 12.06.1929
Urodził się 4 października 1872 roku w Kłodnicy w powiecie kozielskim. Był synem młynarza Józefa i Jadwigi z d. Wunschik. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się najpierw w gimnazjum w Koźlu, a następnie w Strzelcach, gdzie zdał egzamin dojrzałości. Studia teologiczne odbył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego oraz częściowo w Monachium. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1897 roku we Wrocławiu. W latach 1897 - 1902 pracował jako wikariusz w parafiach: św. Jadwigi w Roździeniu-Szopienicach i św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Pogarszający się ciągle stan jego zdrowia na kilkanaście lat uniemożliwił mu wypełnianie obowiązków duszpasterskich. Czas ten ks. Nossol spędził przeważnie w Nysie. Do czynnej pracy duszpasterskiej powrócił dopiero w 1919 roku. Został wtedy skierowany do pomocy proboszczowi w Rudzie. Następnie był krótko administratorem w parafii św. Stanisława w Marklowicach. W 1921 roku powrócił do parafii św. Józefa w Rudzie, gdzie został mianowany najpierw administratorem, a następnie proboszczem. Zmarł nagle 12 czerwca 1929 roku. Spoczął w grobowcu tuż przy kościele św. Józefa.
Ks. Emil Śliwka
administrator
20.06.1929 - 13.11.1929
Urodził się 3 lutego 1889 roku w Gliwicach jako syn Ludwika i Barbary z d. Sznapka. Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął naukę w miejscowym gimnazjum. 18 marca 1911 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze został przyjęty na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. 13 czerwca 1915 roku przyjął święcenia kapłańskie. Jako wikariusz pracował w Kamieniu (1915 r.), Rudach (1915 r.), w parafii pw. św. Jadwigi w Królewskiej Hucie (Chorzów; od stycznia 1916 roku). 4 grudnia 1919 roku skierowano go do pracy wśród diaspory w Brandenburgu. W 1921 roku powrócił na Śląsk i pracował w: Rydułtowach (od 1 września 1921 roku), Brzezinach (kwiecień 1922 roku), Chorzowie Starym (od 1 października 1923 roku), Rudzie (od 1925 r.), Łaziskach Górnych (od 1 maja 1929 roku). 15 czerwca 1929 roku powrócił do Rudy i od 20 czerwca 1929 roku sprawował urząd administratora parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej. Od 14 listopada 1929 roku wpierw administrator a potem od 1931 roku proboszcz parafii św. Józefa w Świętochłowicach-Zgodzie. Zmarł 20 stycznia 1957 roku. Został pochowany w Świętochłowicach-Zgodzie.
Ks. Jan Skrzypczyk
proboszcz
01.12.1929 - 21.06.1948
Urodził się 16 maja 1891 roku w Knurowie jako syn Jana, ubogiego rolnika i Marianny z d. Magnor. Uczył się w gimnazjum w Gliwicach. Krótko przed maturą, w 1911 roku, usunięto go ze szkoły za to, że czytał książki polskie i na lekcjach historii odważył się „demaskować fałszerstwa niemieckich historyków”. Zdał egzamin dojrzałość w 1912 roku w Salzwedel (Saksonia). Rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim przerwane przez I wojnę światową. Uczestniczył w wojnie w mundurze pruskiego żołnierza. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1920 roku w katedrze wrocławskiej. Jako wikariusz pracował w Chorzowie w parafii św. Józefa, w Chociebużu, w Pawłowicach i Mysłowicach. Został notariuszem w Administracji Apostolskiej (1923 r.). Jesienią 1924 roku wyjechał na studia prawnicze do Rzymu. Po ich ukończeniu był kanclerzem kurii diecezjalnej (1926-1929). Pełnił funkcję promotora sprawiedliwości w sądzie biskupim (1927-1929), był sędzią prosynodalnym (1934-1939), egzaminatorem prosynodalnym (1932-1939). Od 1 grudnia 1929 roku kierował pracą duszpasterską w naszej parafii. Został mianowany radcą duchownym Kurii Biskupiej (1929-1939). Był wizytatorem nauki religii dla szkół powszechnych (1934 r.). Należał do Prosynodalnej Komisji Kodyfikacyjnej (1928 r.). Dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności 8 lipca 1940 roku udało mu sie uniknąć aresztowania przez gestapo. Niemcy wysiedlili ks. Skrzypczyka z parafii, skazując go na tułaczkę. Jednak ks. Jan nie rozstał się ze swoim kościołem parafialnym. Ukrywał się na zamku w Pławniowicach u hr. Mikołaja Ballestrema, a nawet bardzo często na plebani w Rudzie pod troskliwą opieką ks. Eugeniusza Kuczery, który sprawował urząd substytuta w zastępstwie za ks. Skrzypczyka. Kilkakrotnie ryzykował nocne wyprawy do swojego kościoła. Przy zamkniętych bramach odprawiał Mszę świętą. 1 marca 1945 roku prawie po 5-letniej przerwie na nowo obejmuje zarząd swoją parafią. Zmarł 21 czerwca 1948 roku. Pogrzeb odbył się 24 czerwca w Rudzie. Został pochowany na placu kościelnym.
Ks. Adolf Gawłowski
administrator
06.1948 - 27.06.1953
Urodził się 18 maja 1899 roku w Karwinie. Święcenia kapłańskie przyjął 6 stycznia 1926 roku w Cieszynie. Po święceniach był najpierw tymczasowym wikariuszem w rodzinnej parafii św. Anny w Pruchnej, a następnie wikariuszem-substytutem w parafii NSPJ w Nakle Śląskim. Od listopada 1926 roku jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach, Wniebowzięcia NMP w Hajdukach Wielkich i św. Barbary w Strumieniu. We wrześniu 1928 roku został mianowany katechetą w Polskiej Szkole Powszechnej i Wydziałowej Żeńskiej w Bielsku. Pracował ponadto w Sekretariacie Okręgowym Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej w Bielsku. W 1929 roku rozpoczął posługę katechety w Miejskim Koedukacyjnym Gimnazjum Humanistycznym w Rudzie. W 1932 roku bp Adamski, doceniając jego pracę, zamianował go kapelanem męskiego i żeńskiego hufca harcerskiego w Rudzie. Podczas okupacji hitlerowskiej pełnił obowiązki substytuta w parafii św. Anny w Pruchnej. Po wojnie znów powrócił do swych dawnych obowiązków katechetycznych w Rudzie. W sierpniu 1946 roku był tymczasowym substytutem w parafii św. Katarzyny w Pielgrzymowicach. W czerwcu 1948 roku, po śmierci ks. proboszcza J. Skrzypczyka, został mianowany administratorem w parafii św. Józefa w Rudzie. W listopadzie 1953 roku otrzymał nominację na rektora Oddziału Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach, mającego swą siedzibę w Tarnowskich Górach. W latach 1954-1956 był kanclerzem Kurii Diecezjalnej w Katowicach, zastępując ks. E. Wernera. W styczniu 1957 roku został mianowany administratorem, a rok później proboszczem w parafii Dobrego Pasterza w Istebnej, gdzie duszpasterzował przez trzynaście lat. W 1970 roku przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 23 lipca 1974 w Istebnej i tam został pochowany.
Ks. Konrad Marklowski
administrator
27.06.1953 - 12.12.1954
Urodził się 17 lutego 1912 roku w Chorzowie. Rodzicami jego byli Edward, hutnik-kowal i Martyna z d. Witt. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 czerwca 1937 roku w katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach. Od 5 lipca 1937 roku pełnił zastępstwo w charakterze tymczasowego wikariusza w swojej rodzinnej parafii św. Józefa w Chorzowie. Pierwszą stałą jego placówką duszpasterską była parafia Czarny Las dokąd skierowany został, jako wikariusz, dekretem z dnia 25 sierpnia 1937 roku. Od września 1939 roku miał być katechetą w Szkołach Dokształcających Zawodowych w Katowicach. Po wybuchu wojny był po kilka dni substytutem w Bojszowach, Miedźnej i Woli, a od 18 listopada 1939 roku tymczasowym wikariuszem w parafii Nawiedzenia NMP w Orzeszu. 26 lutego 1940 roku mianowany został wikariuszem w Świętochłowicach. Był tam też duszpasterzem w szpitalu. Następnie był od 1 sierpnia 1944 roku wikariuszem w parafii NSPJ w Mysłowicach, gdzie od 22 sierpnia tegoż roku pełnił równocześnie funkcję rektora kościoła NMP. Od 1 października 1944 roku był wikariuszem w Bogucicach, a od 31 sierpnia 1948 roku w parafii św. Mikołaja w Bielsku. 8 września 1952 roku mianowany został administratorem parafii Chorzów Stary. W uznaniu dotychczasowej pracy duszpasterskiej i naukowej bp Adamski dał ks. Marklowskiemu 10 października 1952 roku prawo używania tytułu proboszcza. 5 listopada 1953 roku powierzono mu funkcję cenzora książek. 24 stycznia 1953 roku mianowany został wikariuszem-adiutorem w parafii św. Mikołaja w Bielsku z poleceniem budowy kościoła w pobliżu dworca kolejowego i utworzenia nowej parafii. Z powodu sprzeciwu tamtejszego proboszcza nie objął tego stanowiska i wrócił do Chorzowa Starego. Dekretem z dnia 27 czerwca 1953 roku ustanowiony został administratorem parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej. Ostatnią jego placówką duszpasterską był Czarny Las, dokąd został posłany na administratora kuracji dekretem z dnia l lipca 1955 roku. Po erygowaniu w 1957 roku w Czarnym Lesie parafii ks. Konrad Marklowski został jej administratorem z tytułem proboszcza. Poza pracą duszpasterską w parafii zajmował się pracą naukową uzyskując na Uniwersytecie Jagiellońskim stopień doktora teologii, współpracował w wydaniu Biblii Tysiąclecia tłumacząc Księgę Koheleta, oraz pełnił funkcje ogólnodiecezjalne: wykładał Pismo Św. Starego Testamentu w ŚSD w Krakowie, był egzaminatorem prosynodalnym (od 1969 r.), a w 1979 roku synodalnym z zakresu Pisma Świętego. Od grudnia 1970 roku był cenzorem „Śląskich Studiów Historyczno-Teologicznych”. W czasie I Synodu Diecezji Katowickiej był członkiem Komisji Doktrynalnej — Podkomisji Teologicznej. Na emeryturę przeszedł w 1987 roku i zamieszkał na terenie parafii NSPJ w Bykowinie. W ostatnich latach stan jego zdrowia stale się pogarszał. Zmarł 26 września 1990 roku. Eksportacja zwłok do kościoła w Bykowinie odbyła się 28 września, a pogrzeb następnego dnia w Czarnym Lesie. W 1971 roku uhonorowany został godnością kapelana Jego Świątobliwości.
Ks. Edmund Kurzeja
administrator
13.12.1954 - 28.01.1957
Urodził się 9 października 1909 roku w Bykowinie. Był synem hutnika Piotra i Anny z d. Sojka. Latem 1932 roku wstąpił do Zgromadzenia Ojców Pijarów. Po odbyciu nowicjatu, 28 sierpnia 1933 roku złożył pierwsze śluby zakonne. Następnie kontynuował naukę w gimnazjum Ojców Pijarów w Rakowicach koło Krakowa. Równocześnie był nauczycielem i wychowawcą w miejscowej Prywatnej Szkole Ludowej oraz pełnił obowiązki podprefekta w konwikcie przy rakowickim gimnazjum. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku opuścił Zgromadzenie Ojców Pijarów, wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu II wojny światowej ostatni rok studiów ukończył w ramach tajnego nauczania w Katowicach. Święcenia kapłańskie przyjął 10 grudnia 1939 roku w kaplicy Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Po święceniach pomagał w duszpasterstwie w rodzinnej parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach. 26 stycznia 1940 roku skierowano go jako wikariusza do parafii św. Mikołaja w Lublińcu. Krótko potem został przeniesiony do parafii św. Mikołaja w Bujakowie, gdzie zastępował internowanego proboszcza ks. Franciszka Górka. Następnie duszpasterzował czasowo w parafii Nawiedzenia NMP w Orzeszu. 14 marca 1940 roku otrzymał dekret wikariusza, kierujący go do parafii św. Antoniego w Siemianowicach Śląskich. Dwa lata później, w 1942 roku został przymusowo wcielony do wojska niemieckiego. Walczył na froncie wschodnim w pierwszej linii bojowej. Potem przebywał na Kaukazie. Po ucieczce z wojska od listopada 1942 roku pracował w duszpasterstwie w miejscowości Milatyn Nowy na terenie archidiecezji lwowskiej. W 1945 roku powrócił do diecezji katowickiej i 17 maja tegoż roku rozpoczął posługę wikariusza w parafii św. Barbary w Chorzowie, gdzie prowadził z poświęceniem parafialny oddział „Caritas”. Od 3 sierpnia 1948 roku był wikariuszem w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach. W listopadzie 1948 roku zdał egzamin proboszczowski. 28 sierpnia 1952 roku otrzymał prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej. Od 13 grudnia 1954 roku administrował parafią św. Józefa w Rudzie Śląskiej. 29 stycznia 1957 bp S. Adamski mianował go administratorem w parafii św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śląskich, a cztery lata później, 1 grudnia 1961 roku, zatwierdził go tam oficjalnie na stanowisku proboszcza. We wrześniu 1978 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 16 listopada 1978 roku w Pawłowicach Śląskich i tam został pochowany.
Ks. Klemens Kosyrczyk
06.11.1944 - 06.03.1945 (administrator)
20.01.1957 - 03.09.1963 (proboszcz)
Urodził się w 26 sierpnia 1912 roku w Mysłowicach w rodzinie wielodzietnej kolejarza Klemensa i Marty z d. Kania. 28 czerwca 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie, po których duszpasterzował krótko w swojej rodzinnej parafii w Mysłowicach. W roku akademickim 1936-1937 otrzymał z inicjatywy bpa Adamskiego stypendium na studia w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie. W 1937 roku został skierowany na praktykę dziennikarską do ”Małego Dziennika”. Jako wikariusz pracował duszpastersko w parafii św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym (od 1937 roku). W kwietniu 1940 roku został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau (nr obozowy 3658) oraz w Gusen. Po powrocie pracował w parafii św. Antoniego w Rybniku (grudzień 1940 rok), później powierzono mu kierowanie parafią w Knurowie i Krywałdzie (wrzesień 1942 rok) oraz w Nierodzimiu w powiecie cieszyńskim (od 1943 roku). Mianowany został zastępcą proboszcza w Wodzisławiu Śląskim (styczeń 1944 rok) oraz w parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej (6 listopad 1944 rok). W latach 1946-1947 był niedekretowanym katechetą w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Katowicach, duszpasterzując w tym czasie w katowickiej parafii mariackiej. W styczniu 1950 roku został substytutem parafii w Murckach, w lipcu 1950 roku natomiast administratorem parafii Wełnowiec. Jako administrator (od sierpnia 1952 roku), a następnie proboszcz (od sierpnia 1953 roku) kierował parafią w Istebnej na Śląsku Cieszyńskim, 21 stycznia 1957 roku został proboszczem parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej, a 4 września 1963 roku – parafii MB Częstochowskiej w Jejkowicach w powiecie rybnickim. W międzyczasie rozpoczął pracę w redakcji „Gościa Niedzielnego” (luty 1945 rok), którego był redaktorem naczelnym w latach 1945-50. W okresie od 10 października 1950 roku do 18 grudnia 1952 roku oraz od 25 listopada 1956 roku do 25 grudnia 1957 roku pełnił funkcję członka komitetu redakcyjnego tego tygodnika. Z pracy duszpasterskiej zrezygnował ze względu na stan zdrowia w maju 1972 roku. Podczas pobytu w Rudzie Śląskiej inicjował diecezjalny kult św. Piusa X. Był też inicjatorem nabożeństw dla emerytów i emerytek. W „Gościu Niedzielnym” zasłynął zwłaszcza jako felietonista. Tłumaczył publikacje religijne z niemieckiego. Zmarł 28 kwietnia 1975 roku w szpitalu w Chorzowie. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Henryka Sienkiewicza w Katowicach. Używał pseudonimów: Ireneusz Pogodny, Kos, Ksiądz Klemens oraz Stach Kropiciel.
Ks. Karol Orliński
proboszcz
04.09.1963 - 23.04.1981
Urodził się 10 lipca 1913 roku w Chorzowie. Został wyświęcony w Katowicach 27 czerwca 1938 roku. Zaraz po święceniach został posłany na zastępstwo do parafii św. Antoniego w Chorzowie. Od 1 września 1938 roku był wikariuszem w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie. Był tam również katechetą w szkołach podmiejskich, kapelanem szpitala i więzienia. W listopadzie 1939 roku przeniesiony został do Czarnego Lasu, gdzie był wikariuszem aż do wysłania go w styczniu 1943 roku do Rabsztyna, gdzie duszpasterzował wśród chorych na gruźlicę. W lutym 1943 roku posłany został na zastępstwo do parafii św. Wawrzyńca w Wirku. Następnie krótko był wikarym w Woszczycach i zarazem lokalistą w Zgoniu. Znów po krótkim czasie odwołano go na zastępstwo do Pstrążnej, gdzie po 6-ciu tygodniach otrzymał dekret mianujący go substytutem w parafii Rogów. 16 maja 1945 roku mianowany został adiutorem in temporalibus dla parafii Radlin. 28 maja 1946 roku otrzymał nominację na administratora w Jejkowicach. Tam wybudował kościół i probostwo. W uznaniu jego gorliwej działalności duszpasterskiej i administracyjnej otrzymał 19 grudnia 1950 roku prawo używania tytułu proboszcza oraz noszenia pelerynki proboszczowskiej. Równocześnie z ustanowieniem dnia 28 maja 1957 roku kuracji w Jejkowicach jako parafii, został mianowany jej administratorem z tytułem proboszcza. Stałym proboszczem parafii Jejkowice został 31 grudnia 1957 roku. 18 września 1958 roku Kuria Diecezjalna zatwierdziła wybór ks. Orlińskiego na wicedziekana dekanatu rybnickiego. Był też wizytatorem katechetycznym szkół w powiecie rybnickim. Dekretem z dnia 4 września 1963 roku mianowany został proboszczem parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej. Tam z biegiem lat stan jego zdrowia zaczął się pogarszać. W 1979 roku musiał poddać się operacji oka. W roku następnym zaistniała potrzeba operacji drugiego oka. W grudniu 1980 roku poprosił o zwolnienie z obowiązków proboszcza i o przeniesienie na emeryturę. Uzasadnił tę prośbę wiekiem emerytalnym i ogólnym stanem zdrowia, a szczególnie osłabieniem wzroku. Bp przyjął rezygnację ks. Karola Orlińskiego i przeniósł go dnia 24 kwietnia 1981 roku na emeryturę. Zamieszkał w Jaworzu, gdzie po długotrwałej chorobie, zmarł 12 marca 1989 roku. Pochowany został 16 marca 1989 roku w Jejkowicach.
Ks. Paweł Szolonek
proboszcz
27.04.1981 - 28.07.2001
Urodził się 20 maja 1934 roku w Chełmie Śląskim. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1957 roku w Katowicach. Po święceniach był wikariuszem w parafii św. Antoniego w Rybniku (1957-61), następnie w parafiach: św.Katarzyny w Czechowicach (1961-64), św. Małgorzaty w Lyskach (1964-67), św. Anny w Katowicach - Janowie (1967-70), św. Jakuba w Lubszy (1970-71) i św. Józefa w Kaletach (1971-72). Dekretem z dnia 15 czerwca 1972 roku został wikariuszem adiutorem - ks. Szuberta. Po śmierci ks. proboszcza kanonika dra Józefa Szuberta, 14 marca 1973 roku dotychczasowy adiutor otrzymał dekret na proboszcza. Jako proboszcz zadbał o wystrój kościoła. Zakupił trzy nowe konfesjonały, odnowił ołtarze boczne oraz ołtarz główny. Postarał się, aby prasa katolicka (przede wszystkim „Gość Niedzielny”) dotarła również do chorych przebywających w szpitalu. W 1974 roku został mianowany dziekanem dekanatu rudzkiego. W 1981 roku w diecezji katowickiej został wysunięty projekt budowy nowego kościoła św. Piusa X w Rudzie Południowej. Władze wojewódzkie szybko wyraziły zgodę na budowę. Zrodził się jednak problem, kto ma się tego dzieła podjąć. Ojcowie Jezuici z Rudy wyrazili zgodę na podział parafii Matki Bożej Różańcowej, jednakże zaznaczyli, iż budową nowych obiektów sakralnych ma kierować ksiądz diecezjalny. Wybór padł na dziekana dekanatu rudzkiego - do momentu zlecenia sprawy właściwemu budowniczemu. 10 stycznia 1981 roku ks. Szolonek wystąpił do Urzędu Miejskiego o lokalizację. Sprawa napotkała spore trudności. Z początkiem marca budowniczym został mianowany ks. Józef Krawczyk, ówczesny wikary w Goduli. Kierując budową nadal miał mieszkać na probostwie w Goduli. Z początkiem kwietnia 1981 roku ks. Szolonek wraz z ks. Krawczykiem udali się do Księdza Biskupa, by zakomunikować o pomyślnym załatwieniu lokalizacji pod budowę obiektów sakralnych w Rudzie Południowej. W czasie rozmowy zapadła decyzja, by ks. dziekan Szolonek przeniósł się wraz z ks. Krawczykiem do parafii św. Józefa w Rudzie i tym samym został mianowany proboszczem tej parafii. Był nim do roku 2001. Obecnie jest na emeryturze i mieszka w Lyskach.
Ks. Adam Brzyszkowski
29.07.2001 - 22.02.2003 (administrator)
23.02.2003 - do nadal (proboszcz)
Ur. 14.09.1959 r. w Rybniku. Święcenia kapłańskie przyjął 04.04.1985 roku w Katowicach. Proboszcz w Rudzie Śląskiej od 2001 r. Dziekan dekanatu rudzkiego.