Głos z Józefa



15.10.2023

28 Niedziela Zwykła

---

SŁUGA BOŻY KARD. AUGUST HLOND, rok 1893

W stronę Piekar ruszyła pielgrzymka. Na czele kroczył z krzyżem Jan Hlond. Za nim dziewczęta, kobiety, ołtarzyki, chorągwie i sztandary. Przed księdzem szła orkiestra. Gustlik szedł obok klarnecisty, miał rękę obandażowaną i zawieszoną na temblaku. W samo południe zatrzymali się na skraju zagajnika. Stary Walenty, który był starostą pielgrzymki, odmówił ze wszystkimi Anioł Pański i zarządził godzinę odpoczynku. Pielgrzymi porozsiadali się pod drzewami, dobywając z tobołków i koszyków co kto miał do jedzenia. W sąsiedztwie odpoczywały już inne kompanie, bo zagajnik znajdował się przy skrzyżowaniu dróg. Księża ze wszystkich kompanii zebrali się razem. Po krótkim posiłku wspólnie obchodzili swoich pielgrzymów, zatrzymując się przy poszczególnych grupach na krótką pogawędkę. Zatrzymali się również przy rodzinie Hlondów. Widzę, żeście całą rodziną na pielgrzymkę wyruszyli. A kto pilnuje domu? W domu - odrzekła Hlondowa - jeszcze trójka małych pozostała. Krewna przyjechała do nas, to i domu i dzieci doglądnie. ks. Klaszka, proboszcz mysłowicki zawołał: i w dalszym ciągu chcecie być księżmi? Ja tak zapewnił Ignac. I ja dorzucił Tonik. I ja chcę, ale nie wiem, czy będę. Gustlik rozpłakał się. Dlaczego płaczesz? Bo mi palec będą ucinać. No nie płacz - pocieszał go proboszcz, to tak bardzo nie boli. Dadzą ci lekarstwo do powąchania i zaśniesz, a jak się obudzisz to już palca nie będzie. Nawet nie poczujesz. On nie dlatego płacze wyjaśnił Hlond. On płacze, że bez palca nie może być księdzem. A co on sobie z tym palcem zmajstrował. W sieczkarni. Chciał mnie wyręczyć i za daleko włożył rękę. Felczer chciał z miejsca uciąć palec ale Gustlik tak gorąco go prosił, że ten się zgodził palec zostawić. Gdy mu felczer palec zeszywał, on tylko zęby zaciskał, i powtarzał: „Będę księdzem. Będę księdzem". Goić się nie chce ten palec. Felczer mówił, że jak nie będzie poprawy, to za tydzień trzeba będzie jednak operację zrobić, żeby się gangrena nie wdała. No to Gustlik, masz o co się modlić przed Matką Boską Piekarska - rzekł proboszcz. Oj, wszyscy mamy o co prosić - westchnęła matka. Chłopcy chcą księżmi być, ale jak i za co ich uczyć? Nie możemy związać końca z końcem, bo to wydatki na lekarza teraz doszły i rodzina duża. Ja bym wam radził - rzekł któryś z księży - posłać obu starszych chłopców do Turynu we Włoszech, do zakładu księdza Bosko. O Chryste Panie! - poderwała się matka - do salezjanów? Toż przecież oni obaj o niczym bardziej nie marzą, jak o tym, żeby jechać do Turynu. Naczytali się cudowności o księdzu Bosko. Nie wiem, jak tam będzie z opłatą - dopytywał się Hlond. W Turynie nie patrzą na to. Jak będziecie mieli i ile będziecie mieli, to tyle poślecie. Ale chłopcy nie znają języka. Jak sobie poradzą z nauką? Jest tam kilku Polaków salezjanów, zajmują się chłopcami z Polski, dopóki nie nauczą się po włosku. No to w takim razie niech jadą i moje dzieci - zawyrokował ojciec. Cdn.

Bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Jerzy Popiełuszko urodził się 14 września 1947 r. na Podlasiu we wsi Okopy, w parafii Suchowola. W dwa dni po urodzeniu, 16 września, został ochrzczony i otrzymał imię swojego stryja, Alfonsa (zmienił je na Jerzy Aleksander dopiero w okresie nauki w seminarium, w 1971 r.). W tym samym kościele 17 czerwca 1956 r. przyjął bierzmowanie. W kościele parafialnym, odległym od domu o kilka kilometrów, od 11-tego roku życia był ministrantem i służył do Mszy św. codziennie przed lekcjami w szkole. Podczas studiów w seminarium duchownym musiał odbyć dwuletnią służbę wojskową w specjalnej jednostce dla kleryków w Bartoszycach. Po powrocie do seminarium leczył się też z powodu choroby serca. Przeżycia w wojsku, choroba i pobyt w szpitalu uwrażliwiły go na potrzeby, cierpienia i krzywdy bliźnich. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego dnia 28 maja 1972 r. w Warszawie. Jako neoprezbiter został skierowany do pracy duszpasterskiej i katechetycznej. Oddzielną kartę życia ks. Jerzego, która doprowadziła go do palmy męczeństwa, było jego bezkompromisowe zaangażowanie się w duszpasterstwo świata pracy, zarówno w okresie tworzenia się "Solidarności", jak i później, gdy trwał stan wojenny w Polsce oraz po jego zniesieniu. Pomimo szykan ze strony czynników państwowych i esbeckich oraz pomówień i oszczerstw w środkach masowego przekazu, był rzecznikiem i obrońcą godności człowieka, praw ludzkich do wolności, sprawiedliwości, miłości i prawdy, a także heroldem Pawłowego i papieskiego nauczania, że zło należy zwyciężać dobrem. Gdy w sierpniu 1980 r. doszło do strajku w Hucie Warszawa, pięciu przedstawicieli tej Huty przybyło do rezydencji arcybiskupów warszawskich, prosząc kardynała Stefana Wyszyńskiego, ażeby wyznaczył im jakiegoś kapłana do odprawienia Mszy świętej. Twierdzili, że prawie wszyscy strajkujący wewnątrz Huty są katolikami i pragną uczestniczyć w niedzielnej liturgii mszalnej, ale ze względu na sytuację - nie mogą opuścić miejsca pracy. Była to pierwsza niedziela, kiedy strajkowały już Gdańsk, Szczecin i śląskie kopalnie. Ks. Jerzy chętnie przyjął propozycję. Był to początek kolejnej formy jego duszpasterstwa, które zakończyło się jego męczeńską śmiercią. Władze komunistyczne nasiliły szykanowanie kapłana. Był wielokrotnie przesłuchiwany w prokuraturze, zatrzymywany i aresztowany. Prasa reżimowa nasiliła ataki drukując liczne oszczercze artykuły, mające skompromitować kapelana Solidarności (opisywano rzekome nadużycia finansowe i skandale obyczajowe). Ksiądz Jerzy nie zaprzestał swojej działalności. Oprócz Mszy św. za Ojczyznę, zainicjował w 1982 r. pielgrzymkę robotników Huty Warszawa na Jasna Górę, która przerodziła się wkrótce w Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy. 13 października 1984 r. milicja usiłowała doprowadzić do wypadku drogowego, w którym ks. Jerzy miał zginąć; akcja ta nie powiodła się. Kolejną próbę podjęto kilka dni później. Ks. Jerzy został zatrzymany przez trzech funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (Wydział do walki z Kościołem) i uprowadzony. Niemal cudem ocalał kierowca, który niezwłocznie powiadomił o porwaniu władze kościelne i społeczeństwo. Niestety, w dniu 30 października 1984 r. ze sztucznego zbiornika wodnego przy tamie na Wiśle koło Włocławka milicja wyłowiła ciało ks. Jerzego Popiełuszki. Ks. Jerzy Popiełuszko został pochowany w grobie przy kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. 6 czerwca 2010 r. w Warszawie odbyła się jego beatyfikacja. Jego liturgiczne wspomnienie wyznaczono na 19 października - w dniu jego narodzin dla nieba.

---

Intencja modlitewna na bieżący tydzień:

O Boże błogosławieństwo dla naszej Ojczyzny.

---