Głos z Józefa



18.02.2024

1 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

---

SŁUGA BOŻY KARD. AUGUST HLOND SDB, Rok 1940

Radio watykańskie. Przemówienie kardynała Hlonda: „Potomni nie uwierzą i my byśmy nie uwierzyli, gdybyśmy tego nie byli oglądali. Bo oto niemowlęta u piersi matek i na współ z matkami, oto dzieci drobne i szkolne, oto młodzież żwawa i patriotyczna, oto panny i niewiasty, starcy, chorzy i ranni, oto harcerki, pielęgniarki i siostry zakonne, oto duchowni i mieszczanie, robotnicy fabryczni, straganiarze, uchodźcy, wieśniacy. Jak ginęli? Przez bomby rozszarpani, wysieczeni pociskami kulomiotów, przywaleni gruzami, zasypani ziemią, zwęgleni w płonących domostwach. Umierali na ulicy, rynkach, targowiskach, na nieosłoniętych gościńcach tułactwa, w rowach przydrożnych, w rozbitych pociągach ewakuacyjnych, na wózkach i samochodach, w ogródkach dziecięcych, w bruzdach polnych i zagajnych, w zburzonych szpitalach..”. „Może nigdy Polska nie zdoła wpisać do martyrologii narodowej imion tych męczenników, którzy konali na wszystkich szlakach drogowych i kolejowych, po wszystkich miastach i miasteczkach, po wioskach i polach od Poznania do Pińska, od Pucka do Zaleszczyk, od Krakowa do Wilna. Nie wojskowych męczenników groby i grobowiska pokryły kraj, groby czcigodne i święte, jak mogiły niezrównanych bohaterów na Helu piaszczystym, nad Bzurą, na stołecznych przedmieściach, wzdłuż wałów modlińskich, pod Jasną Górą, pod którą tajemniczym zrządzeniem powtarzają się dramaty polskich dziejów...”. „Nikomu z nas w tak wielkich chwilach nie wolno być małodusznym, niskim, ciemnym. Strzeżmy tężnego ducha, by nim Polskę odbudować i nim jej nowe życie natchnąć. Rzeczpospolita idzie ku nam w chwale, wywalczona i odbita, sercami dźwignięta; idzie ku nam jak jasność po burzy, jak słońce po nocy, jako sprawiedliwość po krzywdzie, jako sąd Boży nad gwałtem. Rozpostrze się możnie, w blaskach zmartwychwstania, na własnych starych sadybach (siedlisku, miejscu zamieszkania) i będzie wiernemu ludowi dobrą Macierzą (matką, ojczyzną)”. Ksiądz kardynał Hlond stale udziela wszystkim uchodźcom pomocy materialnej, w kraju też. Przed świętami Bożego Narodzenia wagony cukru i owoców południowych przysłane zostały z Włoch dla dzieci polskich. Zorganizował transport wina mszalnego do Polski. Ostatnimi czasy zaczęły napływać do wielu rodzin paczki z Portugalii. Tę formę pomocy również zorganizował ksiądz prymas. Nie chodzi w tym wypadku o wartość tych paczek, bo bez rodzynek i migdałów można się obejść, gdy brakuje chleba, ale jest to w wielu wypadkach jedyny sposób, by ktoś będący za granicą mógł powiadomić swoją rodzinę, że żyje. Ksiądz kardynał w bardzo wielu wypadkach pokrywa portugalskiej firmie wydatki związane z wysyłką.
Cdn.

Bł. STEFAN WINCENTY FRELICHOWSKI

Wincenty przyszedł na świat 22 stycznia 1913 roku w Chełmży. W latach szkolnych związał się z harcerstwem. Zapalony wielkimi ideałami, odnajdywał radość w służbie drugiemu człowiekowi, działając w 24. Pomorskiej Drużynie Harcerskiej im. Zawiszy Czarnego. 14 marca 1937 roku przyjął święcenia kapłańskie. Rok później został wikariuszem w parafii Wniebowzięcia NMP w Toruniu. Gdy 7 września 1939 r. oddziały niemieckiego Wermachtu wkroczyły do Torunia, rozpoczęły się aresztowania. W dniu 17 października aresztowano ks. Frelichowskiego. Był on dla władz niemieckich szczególnie podejrzany ze względu na swoje zaangażowanie w ruchu harcerskim. Przebywał w obozach koncentracyjnych w Stutthof, Grenzdorf, Sachsenhausen i Dachau. W Dachau Wincenty opiekował się chorymi na tyfus. Zaraził się tyfusem - zmarł w opinii świętości w dniu 23 lutego 1945 roku, na około dwa miesiące przed wyzwoleniem obozu. Wyjątkowość zmarłego kapłana uznali nawet hitlerowcy, pozwalając po raz pierwszy w obozie w Dachau na wspólne modlitwy przy trumnie, wyłożonej białym prześcieradłem, udekorowanej kwiatami. Św. Jan Paweł II ogłosił ks. Frelichowskiego błogosławionym 7 czerwca 1999 roku.

---

Intencja modlitewna na bieżący tydzień:

O mądrość dla rządzących naszą ojczyzną.

---

PODZIĘKOWANIA
Dziękuję serdecznie ks. Proboszczowi Adamowi za sprawowanie Eucharystii z ok. moich urodzin i złożone życzenia. Dziękuję wszystkim za modlitwę i miłe życzenia.

---