Głos z Józefa



14.01.2024

2 NIEDZIELA ZWYKŁA

---

SŁUGA BOŻY KARD. AUGUST HLOND, rok 1939

W niedziele trzeciego września 1939 roku ksiądz kardynał prymas Hlond wracał z Gniezna i był już na peryferiach Poznania, kiedy zawodzenie syren zwiastowało nowy nalot. Szofer skręcił z szosy i zatrzymał samochód pod gęstymi krzakami bzu. Ksiądz prymas wyszedł z samochodu. W centrum miasta rozrywały się bomby. Ksiądz kardynał wyciągnął z kieszeni koronkę. Pomódlmy się za rannych i zabitych. Księdza Baraniaka, swego sekretarza, wysłał przed czterema dniami do Lubartowa, by ukryć w tamtejszym klasztorze 00. Kapucynów najważniejsze akta archiwum prymasowskiego. Po przyjeździe ksiądz prymas udał się do swego gabinetu i połączył się z wojewodą. No, nareszcie doczekałem się przyjazdu waszej eminencji — zabrzmiał w słuchawce głos. Czy drogi bardzo zatłoczone uciekinierami? Panie wojewodo, kilka razy spotykały nas naloty. Drogi pełne uchodźców. Co jakiś czas nadlatywały samoloty i ostrzeliwały bezbronnych ludzi. Za Pobiedziskami widziałem w rowie zabitą matkę z dwojgiem dzieci. A co w Poznaniu? To samo. Ci barbarzyńcy nie bombardują obiektów wojskowych, lecz dzielnice mieszkalne, by wywołać panikę. Otrzymałem dziś depeszę od marszałka Rydza-Śmigłego. Prosi mnie, abym osobiście przekonał eminencję o konieczności natychmiastowego wyjazdu z Poznania. Mam rozkaz dać eminencji auto i dwóch policjantów dla bezpieczeństwa, ale wyjazd musi nastąpić jeszcze tej nocy. Prezydent liczy się z możliwością, że będzie musiał wraz z rządem schronić się w Rumunii. Jestem prymasem Polski, ale równocześnie arcybiskupem gnieźnieńsko-poznańskim i muszę dzielić los swoich wiernych. Nie wolno mi bez zgody Stolicy Świętej zostawić swoich diecezji. Przerwałem swoją kurację i przybyłem z Francji do Polski. Rząd nasz posiada listę osób cywilnych przeznaczonych przez Niemców do zlikwidowania po zajęciu Polski. Eminencja jest na pierwszym miejscu. Uważam, eminencjo, że i Bogu i ojczyźnie nie zabraknie ofiar w czasie tej wojny, nie musi to być osoba prymasa Polski. Co zaś tyczy się samej ojczyzny, to o wiele bardziej przysłuży się eminencja sprawie narodowej, jeśli wymknie się z rąk Niemców, którzy już dzisiaj rozgłaszają przez radio po całym świecie, że to Polska wywołała wojnę. Po dziesięciu godzinach dotarł ks. prymas do stolicy. Spotkał tu swego sekretarza, ks. Antoniego Baraniaka. W imieniu prezydenta i całego rządu prosił minister usilnie, by ksiądz prymas udał się za granicę i tam rozpoczął akcje na rzecz napadniętej Polski. Nuncjusz papieski, ksiądz arcybiskup Filip Cortesi, popierał rządowy projekt, podobnie ksiądz biskup Józef Gawlina.

Św. JÓZEF SEBASTIAN PELCZAR

Józef urodził się 17 stycznia 1842 roku w Korczynie koło Krosna, w rodzinie Wojciecha i Marianny, średniozamożnych rolników. Jeszcze przed urodzeniem został ofiarowany Najświętszej Maryi Pannie przez swoją pobożną matkę. Ochrzczony został w dwa dni po urodzeniu. Wzrastał w głęboko religijnej atmosferze. Od szóstego roku życia był ministrantem w kościele parafialnym. Wstąpił do seminarium duchownego w Przemyślu. 17 lipca 1864 r. przyjął święcenia kapłańskie. Podjął pracę jako wikariusz w Samborze. W 1865 r. został skierowany na studia w Kolegium Polskim w Rzymie, na których uzyskał doktoraty z teologii i prawa kanonicznego. Po powrocie do kraju w październiku 1869 r. został wykładowcą teologii pastoralnej i prawa kościelnego w seminarium przemyskim, a w latach 1877-1899 był profesorem i rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obok zajęć uniwersyteckich był również znakomitym kaznodzieją, zajmował się też działalnością kościelno-społeczną. Odznaczał się gorliwością i szczególnym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu, do Serca Bożego i Najświętszej Maryi Panny, czemu dawał wyraz w swej bogatej pracy pisarskiej i kaznodziejskiej. Podczas pobytu w Krakowie blisko związany był z franciszkanami konwentualnymi, mieszkał przez siedem lat w klasztorze przy ul. Franciszkańskiej. Wówczas wstąpił do III Zakonu św. Franciszka, a profesję zakonną złożył w Asyżu, przy grobie Biedaczyny. W trosce o najbardziej potrzebujących oraz o rozszerzenie Królestwa Serca Bożego w świecie założył w Krakowie w 1894 r. Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (sercanek). W 1899 r. został biskupem pomocniczym, a 17 grudnia 1900 r. ordynariuszem diecezji przemyskiej. Jako gorliwy arcypasterz dbał o świętość diecezji. Był mężem modlitwy, z której czerpał natchnienie i moc do pracy apostolskiej. Ubodzy i chorzy byli zawsze przedmiotem jego szczególnej troski. Jego rządy były czasem wielkiej troski o podniesienie poziomu wiedzy duchowieństwa i wiernych. W tym celu często gromadził księży na zebrania i konferencje oraz pisał wiele listów pasterskich. Popierał bractwa i sodalicję mariańską. Przeprowadził także reformę nauczania religii w szkołach podstawowych. Z jego inicjatywy powstał w diecezji Związek Katolicko-Społeczny. Zwiększył o 57 liczbę placówek duszpasterskich. Dzięki pomocy biskupa sufragana Karola Fischera dokonywał często wizytacji kanonicznych w parafiach. W 1901 roku powołał do życia redakcję miesięcznika Kronika Diecezji Przemyskiej. W 1902 roku urządził bibliotekę i muzeum diecezjalne, założył Małe Seminarium i odnowił katedrę przemyską. Jako jedyny biskup w tamtych czasach, pomimo zaborów, odważył się w 1902 roku zwołać synod diecezjalny po 179 latach przerwy, aby oprzeć działalność duszpasterską na mocnym fundamencie prawa kościelnego. Wśród tych wszechstronnych zajęć przez cały czas prowadził także działalność pisarską. Posiadał rzadką umiejętność doskonałego wykorzystywania czasu. Każdą chwilę umiał poświęcić dla chwały Bożej i zbawienia dusz. Był ogromnie pracowity, systematyczny i roztropny w podejmowaniu ważnych przedsięwzięć, miał doskonałą pamięć. Oszczędny dla siebie, hojnie wspierał wszelkie dobre i potrzebne inicjatywy. Zmarł w Przemyślu 28 marca 1924 roku w opinii świętości. Beatyfikowany został w Rzeszowie 2 czerwca 1991 roku przez św. Jana Pawła II. 18 maja 2003 r. św. Jan Paweł II kanonizował Józefa Sebastiana Pelczara razem z bł. Urszulą Ledóchowską.

---

Intencja modlitewna na bieżący tydzień:

O jedność chrześcijan.

---

PODZIĘKOWANIA
Dziękuję serdecznie ks. Proboszczowi Adamowi za sprawowanie Eucharystii z okazji moich urodzin oraz złożone życzenia. Dziękuję wszystkim obecnym na Mszy św. za modlitwę i życzenia.

PODZIĘKOWANIA
Dziękujemy wszystkim za modlitwę i złożone życzenia z okazji naszej 65 rocznicy małżeństwa.

PODZIĘKOWANIA
Bardzo dziękuję ks. Proboszczowi Adamowi za sprawowanie Mszy św. z okazji moich urodzin oraz życzenia. Dziękuję wszystkim za modlitwę i życzenia.

---